سختی ها بستر تربیت اند

 

یکی از عوامل تنیدگی و فشار روانی احساس بی معنا بودن حوادث است.

 

اگر حادثه های ناخوشایند زندگی، بی معنا و بی حاصل ارزیابی شوند،

قابل تأمل نخواهند بود.

 

اگر انسان به معنا داری کارها باور داشته باشد، هرچند دشوار وسخت باشد

 

اما آن ها را به خاطر معنایی که دارد تحمل خواهد کرد.

 

 

از اساسی ترین و بنیادی ترین اعتقادات دینی این است که

 

⇐ جهان براساس حکمت الهی می چرخد

 

⇐و هیچ حادثه ای بدون دلیل و مصلحت نیست.

 

مهم این است که حکمت ها و مصلحت ها را بشناسیم

و این یعنی «معنا شناسی»

 

زندگی خوب و مثبت زندگی ای نیست که سراسر لذت بوده،

هیچ درد و رنجی در آن نباشد

 

بلکه⇐ زندگی خوب آن است که معنا داشته باشد.

 

فرانکل می گوید یکی از اصول اساسی لوگوترابی این است که

 

⇐توجه انسان ها را به این مسئله جلب کند که

 

انگیزه و هدف اصلی زندگی گریز از درد و لذت بردن نیست

 

⇐بلکه معناجویی زندگی است که به زندگی مفهوم واقعی می بخشد.

 

حتی مرگ نیز اگر معنا داشته باشد، درد آور نیست.

 

اگر معنای مرگ، «لقاءالله» باشد، چه چیزی شیرین تر از آن؟

 

راز پذیرفتن شهادت با آغوش باز را باید اینجا جستجو کرد؛

در جریان کربلا.

وقتی کاروان امام حسین(علیه السلام) به منزل ثعلبه رسید،

 

خواب سبکی ایشان را فراگرفت.وقتی امام بیدار شد فرمود:

 

شنیدم هاتفی می گوید شما می شتابید و مرگ شما را به سوی بهشت می شتاباند.

 

دراین هنگام حضرت علی اکبر سؤالی کرد که بسیار تأمل برانگیز است:

 

پدر جان ! آیا ما بر حق نیستیم ؟

 

این سؤال یک پرسش «معنا شناسی » است.

 

                   هنر رضایت از زندگی، عباس پسندیده، نشر معارف، چاپ دوازدهم1392،ص135