2- جامعه اسلامی، جامعه ای مولد

 

سیره و روش پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت(علیهم السلام) همواره بر 

استقلال اقتصادی و خودکفایی جامعه ی اسلامی بوده است.

تا جایی که دستورات فراوانی برای

رونق تولید،

فراگیری حرفه،

گسترش شغل و مذمت خارج کردن سرمایه از چرخه ی تولید

و پس انداز صِرف اموال، تنبلی، بیکاری و بی انگیزگی در جامعه اسلامی بیان فرموده اند.

 

ازپیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) نقل شده که فرمودند:

«إنَّ الله یبغض الشّابَّ الفارغ» ؛

خداوند از جوان بیکار و بی برنامه غضبناک می شود.(مهجةالبیضاء،ج7،ص131)

 

 

3-توان اقتصادی دشمن ابزار نفوذ فرهنگی

دشمنان اسلام همواره از

ابزار تولید و توانمندی اقتصادی برای ضربه زدن به فرهنگ دینی مسلمانان استفاده کرده اند.

طبیعی است که درجامعه ای که به تولیدات داخل اهتمام ویژه ای داشته و

استفاده از محصولات بازار مسلمانان را مایه ی افتخار خود می داند؛ به خوبی راه تسلّط فرهنگی و اقتصادی را بر دشمنان می بندند.

 

در زمان عبدالمالک مروان، امپراتوری روم با رواج  سکه واسناد مالی که

(به دلیل توانمندی صنعتی،امکان تولید آن را داشتند)

ابزاری فرهنگی برای ترویج عقاید باطل خود در میان مسلمانان فراهم آوردند.

این سکه ها مزین به نماد تثلیث(یعنی پدر،پسر و روح القدس) و حاوی برخی دیگر از عقاید آنان بود که

به راحتی به داخل سرزمین های اسلامی نفوذ کرده و دست تمامی مسلمانان می رسید.

این موضوع، هم موجب ایجاد مشکلات فرهنگی و هم وابستگی اقتصادی را در برخی مناطق ، به خصوص در منطقه ی شامات که در جوار سرزمین های روم بود ایجاد کرده بود.

 

همچنین این وابستگی، موجب نگاه تحقیرآمیز حاکمان امپراطوری روم به مسلمانان شده بود.

با پیشنهاد امام باقر(علیه السلام) به عبدالمالک مروان،عده ای از صنعتگران جمع شده و

با تبادل تجربیات خود و دریافت راهنمایی هایی از امام باقر(علیه السلام) موفق به ضرب اولین سکه اسلامی شدند.

این سکه ها، همراه با نشان اسلامی، تاریخ ضرب سکه و شهرمحل ساخت آن سکه ضرب می شد.

بدین ترتیب، با رواج این سکه ها، نفوذ فرهنگی و حتی رونق کالاهای رومیان در سرزمین اسلامی کم و کمتر شد.

 

4-پیشتازی علمای دین در استقلال اقتصادی

 

به شهادت تاریخ، علمای شیعه به ویژه در صده های اخیر، همواره راه های نفوذ و سلطه ی اقتصادی دشمنان اسلام

به ویژه استعمارگران را رصد کرده و با روشنگری و گاه مداخله ی آشکار، از امضاء و اجرای قراردادهای ننگین جلوگیری نموده اند.

از سوی دیگر،در سیره ی این بزرگان، اهتمام به استفاده از کالای ایرانی و غیرت در بهره گیری از تولیدات مسلمانان، کاملا ملموس بود؛

به گونه ای که جز در موارد ضرورت، از تولیدات خارجی استفاده نمی کردند.

از جمله ی این بزرگان می توان به سیره و سبک زندگی

حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی اشاره نمود.

ایشان از طرفی با کار و کارگریِ مشقت بار و جمع آوری پول و

خریداری نسخه های خطی شیعه،

مقابل چپاول آثار فرهنگی ایرانی و اسلامی توسط غربی ها می ایستادند

و

از سوی دیگر، که هیچ گاه لباسی با پارچه ی خارجی به تن نمی کردند

و

حتی برای لباس هایی که با پارچه داخلی  دوخته می شد، بجای دگمه، که در آن زمان تولید ایران نبود،

از قیطان استفاده می کردند.

(این موضوع در عکس های بجامانده از ایشان مشهود است)

 

 

از دیگر اقدامات عالمان شیعه، می توان به

تعهد و قراردادجمعی سیزده نفره از علمای طراز اول اصفهان،

با محوریت مرحوم آیت الله العظمی فشارکی در حدود یکصدسال پیش اشاره کرد که

بر لزوم استفاده از کالاهای ایرانی، از جمله پارچه، کاغذ و پرهیز از ولنگاری اقتصادی در خانواده های مسلمان و

عدم حضور در میهمانی های پر خرج و اشرافی تأکید می کرد.

 

 

 

شعار امسال حمایت از کالای ایرانی

با تعصّب دنبال کالای ایرانی بگردیم.

فروشنده ها، کالای ایرانی بفروشند.

خریدارها، کالای ایرانی بخرند.

مسئولین تولید ایرانی را کمک و حمایت کنند و از واردات و قاچاق جلوگیری کنند.

 

 

وَلَن یَجعَلَ اللهُ لِلکافرِینَ عَلَی المُؤمِنِینَ سَبیلاً

وخداوند هیچ گاه برای کافران نسبت به اهل ایمان راه تسلِّطی باز نخواهد نمود.(سوره نساء،آیه141)

 

استعمارگران در سده های گذشته تلاش بسیاری کردند تا بتوانند برشریان های اقتصادی کشور های جهان تسلّط پیدا کنند.

دراین مسیرظالمانه، کشورهای اسلامی در رأس پیکان تهاجم و استثمار قرار داشتند.

قدرت های غربی که در ابتدا با لشکرکشی، هجوم نظامی، تسخیرکشورها و مستعمره سازی، نقشه های خود را پیش می بردند، به تدریج به سمت استعمار نو و روش های نوینِ بهره کشی پیش رفتند؛ که نسبت به نقشه های قدیمی تر استعمار،

بسیار کم هزینه تر و پرسودتر بود.

رکن اصلی و تمرکز در این شیوه، ایجاد وابستگی و استثمار اقتصادی ملت ها با بهره گیری از روش های زیر بود:

الف) ایجاد انحصار در فرآیند تولید،توزیع و صادرات منابع کشورها.

این ترفند علاوه بر کشورهای اسلامی ثروتمند، در کشور ما نیز، به ویژه در دوران قاجار و پهلوی در پیش گرفته شد.

استعمارگران با پرداخت رشوه های کلان به مسؤلان خائن و به ویژه درباریان، به تاراج سرمایه ها و ثروت های ملی ایران پرداختند و به این ترتیب برای سالیان متمادی داشته های ملت به جیب کشورهای استعمارگر سرازیرشد.

 

ب) تحمیل قراردادهای ظالمانه اقتصادی

 

ج)  تحریم اقتصادی با تکیه بر توان نظامی، سیاسی و اقتصادی

 

درمعارف دین اسلام، به موضوع مهم استقلال اقتصادی مسلمانان و پرهیز از نیازمندی آنها به اجانب پرداخته شده است که در ادامه این نوشتار، به نمونه هایی از آن اشاره می شود:

 

1- سلطه کافران بر مسلمانان ممنوع

قرآن کریم با صراحتِ تمام، زمینه سازی برای ایجاد سلطه ی کافران و دشمنان دین، برمسلمانان را ممنوع اعلام می کند و می فرماید:

«و خداوند(در دین اسلام) هرگز راه تسلطی را به نفع کافران و برعلیه مؤمنان قرار نداده است»

به تعبیر دیگر هرگاه مسلمانان بنیان های معرفتی و سبک زندگی خود را برپایه ی آموزه های دینی قرار دهند،

هیچ گاه تحت تسلط و سیطره ی اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کفار قرار نخواهند گرفت.

این عبارت کوتاه قرآنی با توجه به محتوای ارزشمند و پرمغز خود همواره مورد توجه مفسران و فقیهان جهان اسلام بوده است و در اطراف آن گفتگوها و مکتوبات بسیاری وجود دارد.

درعلم فقه، براساس محتوای این آیه، قاعده ای به نام «نفی سبیل» استخراج شده است که بدین معناست که

هرگونه سلطه، اعم از تسلط سیاسی، فرهنگی، اقتصادیِ  

  کفار بر مسلمانان جایز نیست

فقهای شیعه در طول تاریخ با استناد به این آیه بارها در مقابل زیاده خواهی های استعمارگرانِ ممالک اسلامی، بخصوص انگلیس خبیث ایستاده اند.

فتوای معروف میرزای شیرازی در تحریم تنباکو نمونه ای از این ایستادگی است.

 

                                                                            (ادامه دارد….)