موضوع: "بدون موضوع"
حاکمیت اخیار
نوشته شده توسطگودرزی 22ام اسفند, 1396امام رضا (علیه السلام) بقای حاکمیت اخیار را وابسته به حضور
دو فریضه در جامعه برمی شمارند و می فرمایند:
« لَتَأمُرَنّ بِالمَعروفِ و لَتَنهَونّ عَنِ المُنکَرِ اَو لَیُستَعمَلَنّ عَلَیکُم
شِرارُکُم فَیَدعُو خِیارُکُم فلا یُستَجَابُ لَهُم.»
وسایل الشیعه، ج11، ص394
حتما امربه معروف می کنید و حتما نهی از منکر می کنید،
یا اینکه اشرارتان برشما مسلّط و حاکم می شوند؛
آنگاه خوبانتان دعا می کنند امّا دعایشان مستجاب نمی شود.
امر به معروف یعنی همان کاری که در خانه نسبت به اعضای خانواده و
عزیزترین افراد در نزد خودمان انجام می دهیم؛
اگر خطری نسبت به فرزندانمان احساس کنیم تذکّر می دهیم،
نصیحت می کنیم، پیگیری می نماییم تا آن خطر برطرف شود و
اگر ببینیم کارهایی را که می تواند باعث پیشرفت او شود، انجام نمی دهد،
دلسوزانه و خالصانه از او می خواهیم که آن کار مفید و پرفایده را انجام دهد
تا از منافعش بهرمند شود و محروم نگردد؛
حتی اگر ببینیم گوش به حرف ما نمی دهد، دست از او برنمی داریم
بلکه شیوه و روشمان را عوض می کنیم تا او را
از شرّی محفوظ بداریم یا از خیری بهرمند نماییم؛
در امرو نهی، خداوند از ما خواسته است که کل جامعه را از خانواده و
عزیزان خود بدانیم و آنچه برای خویش می خواهیم برای آنها نیز طلب کنیم !
که چنین رفتاری مقتضای انسانیت است.
پروردگار متعال امرونهی را واجب کرد
چون خصوصیات بشر را می شناخت و می دانست علم و آگاهی به تنهایی
او را به حرکت وادار نمی کند
بلکه همت و انگیزه او نیز باید به حرکت درآید و
امر و نهی، تحریک و تقویت این بخش را بر عهده دارد.
پیشگویی وضعیت جامعه
نوشته شده توسطگودرزی 22ام اسفند, 1396پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) خبر از وضعیت خوب امت خود ـ در جهات مختلف ـ با وجود دو
فریضه در جامعه می دهند و می فرمایند:
« لَا تَزَالُ اُمَّتِی بِخَیرٍ مَا أمَرُوا بِالمَعرُوفِ ونَهَوا عَنِ المُنکَرِ و تَعَاوَنُوا عَلی البِرِّ فَإِذَا لَم یَفعَلُوا
ذَلِکَ نُزِعَت مِنهُمُ البَرَکَاتُ و سُلِّطَ بَعضُهُم علی بعضٍ ولَم یَکُن لَهُم نَاصِرٌ فِی الأَرضِ و لا فی
السَّمَاءِ» ؛ تا زمانی که امّت من امر به معروف و نهی ازمنکر کنند ، و در کار نیک به یاری
یکدیگر برخیزند، وضع خوبی خواهند داشت؛ و چون چنین نکنند،برکات از ایشان گرفته
می شود، و بعضی از آنان بر بعضی دیگر مسلّط خواهند شد، و دیگر یاوری در زمین و
آسمان نخواهند داشت.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ؛ج12؛ ص181
امتحان یا عقوبت؟!
نوشته شده توسطگودرزی 21ام اسفند, 1396وقتی آنکس که دوستش داریم بیمار می شود، می گوییم امتحان الهی است…
ولی هنگامی که شخصی که دوستش نداریم بیمار می شود، میگوییم عقوبت الهی است !
وقتی آنکس که دوستش داریم دچار مصیبتی می شود، می گوییم از بس که خوب بود…
و هنگامی که شخصی که دوستش نداریم دچار مصیبت می شود، می گوییم از بس ظالم بود !
قضا و قدر الهی را آنطور که پسندمان هست تقسیم نکنیم … !!!
همه ما حامل عیوب زیادی هستیم و اگر لباسی از سوی خدا ، که نامش سِتر است نبود، گردن های ما از شدت خجالت خم می شد …
پس عیب جویی نکنیم ، درحالی که عیوب زیادی در وجودمان جاریست !
